RU:การศึกษาการฝึกสอนนั้นซับซ้อนมาก มันไม่ได้เกี่ยวข้องกับการสอนผู้เล่นถึงวิธีการเล่นฟุตบอลเท่านั้น โมดูลที่ฉันเรียนในปีแรก ได้แก่ การฝึกปฏิบัติและทักษะการเรียนรู้อย่างมืออาชีพ ตำแหน่งที่ 1 ความรู้พื้นฐานของการออกกำลังกายและโภชนาการ ของ ฟุตบอล และความรู้พื้นฐานของ การฝึกสอนฟุตบอลในปีที่สองของฉัน โมดูลต่างๆ ได้แก่ การปฏิบัติอย่างมืออาชีพ & วิธีการวิจัย, การจัดตำแหน่ง 2, การฝึกสอนฟุตบอล & การวิเคราะห์ประสิทธิภาพ และวิทยาศาสตร์ฟุตบอล ประยุกต์
นอกเหนือจากนั้น ฉันจะต้องได้รับตราการฝึกสอน ด้วย ขณะนี้ฉันมีใบรับรองระดับ 1
SNA: การฝึกซ้อมของคุณเริ่มต้นที่นั่นตั้งแต่เมื่อไหร่ และคุณรู้จักมูลนิธิท็อตแน่ม ฮ็อทสเปอร์ ได้ อย่างไร
RU:ฉันลงทะเบียนในหลักสูตรในเดือนกันยายน 2014 ฉันบังเอิญเจอเพื่อนที่ส่งลิงก์ของการศึกษามาให้ฉัน จริง ๆ แล้วฉันกำลังเตรียมตัวไปเรียนที่ฮอลแลนด์ซึ่งเกี่ยวข้องกับกีฬา ทุกประเภท แต่อันนี้เหมาะกับฉันมากกว่าเพราะเป็นฟุตบอลเท่านั้น
SNA: คุณจะอธิบายประสบการณ์การทำงานห้าปีของคุณจนถึงตอนนี้ได้อย่างไร?
VM: ฉันเริ่มลงทะเบียนหลักสูตรฝึกอบรม 6 เดือนตั้งแต่วันที่ 1 มิถุนายน 2010 ใน ศูนย์การเรียนรู้ SBCเพื่อรับใบรับรองพื้นฐานด้านสื่อสารมวลชน ประสบการณ์ของฉันสั่งสมเมื่อฉันเริ่มออกไปทำงานต่างๆ
เพื่อนร่วมงานชายของฉันช่วยเหลือฉันมากในช่วงแรกๆ และเมื่อเวลาผ่านไป ฉันเรียนรู้ที่จะสร้างสรรค์มากขึ้นเมื่อถ่ายทำทั้งข่าวร้าย รายการ รายการสด และวิดีโอคลิป
ฉันยังได้มีโอกาสไปสถานที่ที่ฉันไม่เคยคิดว่าจะได้ไป
SNA: งานอะไรที่น่าสนใจที่สุดของคุณจนถึงตอนนี้?
VM:ฉันทำงานที่SBCมานานกว่าห้าปีแล้ว และฉันได้รับมอบหมายงานที่น่าสนใจหลายอย่าง ฉันไปฝรั่งเศสสองครั้งและฉันชอบดูหอไอเฟล พักในชนบทและนั่งเรือไปตามแม่น้ำแซน [หนึ่งในแม่น้ำที่ยาวที่สุดในฝรั่งเศส] เพื่อชมสถานที่สำคัญทางสถาปัตยกรรมและประวัติศาสตร์ตามริมฝั่ง
ในช่วงห้าปีที่SBC Vanessa ได้รับมอบหมายงานในต่างประเทศหลายแห่ง รวมทั้งฝรั่งเศส แทนซาเนีย และเกาะเรอูนียง ( Vanessa Marie , สำนักข่าวเซเชลส์) ใบอนุญาตรูปภาพ: CC-BY
SNA: นอกจากฝรั่งเศสแล้ว ประเทศอื่นๆ ที่คุณมีโอกาสไปเยี่ยมชมด้วยงานของคุณมีอะไรบ้าง
VM:งานในต่างประเทศครั้งแรกของฉันคือในแทนซาเนีย ตามด้วยฝรั่งเศส เมื่อเซเชลส์กำลังสร้างขั้นตอนประวัติศาสตร์ในการติดตั้งสายเคเบิลใยแก้วนำแสง การเดินทางไปฝรั่งเศสครั้งอื่นๆ ของฉันคือตอนที่แอร์เซเชลส์กลับมาบินต่อที่ปารีส เมื่อเร็ว ๆ นี้ฉันเป็นส่วนหนึ่งของทีมที่ถูกส่งไปยังเกาะเรอูนียงสำหรับการแข่งขันกีฬา Indian Ocean Island Games
SNA: ก่อนหน้านี้คุณพูดถึงการขอความช่วยเหลือจากเพื่อนร่วมงานชายของคุณ ซึ่งแน่นอนว่าเป็นส่วนใหญ่ โดยที่คุณเป็นตากล้องผู้หญิงคนเดียวที่SBCในขณะนี้ มันทำงานอย่างไรใน ‘โลกของมนุษย์’?
VM:การทำงานใน ‘โลกของมนุษย์’ ไม่ใช่เรื่องยาก ฉันได้รับการปฏิบัติที่ดีและไม่รู้สึกว่ามีความชอบส่วนตัว ฉันพูดคุยและทำงานร่วมกับผู้ชายคนอื่นๆ ในแผนก ในตอนแรก โดยเฉพาะระหว่างการฝึกของฉัน มันค่อนข้างแปลก บางครั้งฉันได้รับความคิดเห็นเช่น “เธอผอมมาก เธอจะแบกกล้องและขาตั้งกล้องได้อย่างไร” แต่ด้วยการสนับสนุนจากเพื่อนร่วมงานและผู้สอน ฉันจึงปรับตัวได้อย่างรวดเร็ว
เจ้าหน้าที่ควบคุมกล้อง ของ Vanessa และเพื่อนร่วมงานด้านเทคนิคคนอื่นๆ รวมทั้งคนใช้เสียงและคนจัดแสงเป็นผู้ชายทั้งหมด (Patrick Joubert, สำนักข่าวเซเชลส์) ใบอนุญาตรูปภาพ: CC-BY
SNA: ในฐานะคนที่อยู่หลังกล้อง บางครั้งคุณรู้สึกอารมณ์เสียเกี่ยวกับงานที่ได้รับมอบหมายหรือไม่?
VM:โอ้ใช่ ตัวอย่างเช่น เมื่อฉันถ่ายทำคดีในศาล บางครั้งฉันรู้สึกกลัวและลังเลที่จะถ่ายทำบางอย่าง เพราะคุณสัมผัสได้ถึงอารมณ์ของสมาชิกในครอบครัว บางคนมองคุณด้วยความโกรธและบางคนถึงกับสบถใส่คุณ ในบางกรณี ฉันอาจรู้จักผู้ต้องหาหรือครอบครัวของพวกเขาด้วยซ้ำ มันทำให้ฉันรู้สึกสะเทือนใจเล็กน้อย แต่ฉันไม่ปล่อยให้มันเข้ามาหาฉันมากเกินไปและฉันจะรักษาความเป็นมืออาชีพเอาไว้
นอกเหนือจากนั้น ฉันได้ถ่ายทำโศกนาฏกรรมอื่นๆ เช่น สถานที่ที่มีการเสียชีวิตอย่างน่าสลดใจ อุบัติเหตุ และไฟไหม้ แต่ฉันไม่เคยเผชิญหน้ากับศพเลย
